Buk zwyczajny purpurowy (kasz. buk) – (Fagus sylv. purpura) – rośnie w bliskim sąsiedztwie Klonu Jawora. Rozłożyste drzewo ze względu na całoroczne wybarwienie liści jest niezwykle cenną odmianą buka stanowiącą piękną ozdobę letniego jak i zimowego ogrodu. Na wiosnę w okresie kwitnięcia liście stają się prawie czarno-purpurowe, a latem przyjmują ciemno-purpurowe barwy. Z kolei jesienią przebarwiają się na soczysto-miedziany kolor. Bardzo często liście buka pozostają na drzewie przez cały okres zimowy. Drzewo doskonale nadaje się na żywopłoty dobrze znosząc cięcie i formowanie. Roślina lubi stanowiska słoneczne jak i półcieniste. Nieformowane przez ogrodników drzewo wyrasta po wielu latach do 30 metrów.

Magnolia (kasz. magnolëjô) – Drzewo o niewielkich rozmiarach rosnące na placu przed budynkiem dworskim. Magnolia (Magnolia L.) jest rodzajem drzew i krzewów, należących do rodziny magnoliowatych (Magnoliaceae) występującej w 250 gatunkach. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest Magnolia virginiana L. Magnolie rosną dziko w Azji Wschodniej, Ameryce Południowej i Ameryce Północnej. Poza miejscami naturalnego występowania często są uprawiane jako rośliny ozdobne. Nazwa rodzaju Magnolia została nadana przez Charlesa Plumiera dla upamiętnienia francuskiego botanika Pierre'a Magnola. Zdecydowaną większość uprawianych magnolii stanowią niewysokie drzewa dorastające do wysokości 5 metrów. Największe uprawiane w Polsce okazy wyjątkowo osiągają wysokość do kilkunastu metrów. Magnolie mają dość zwartą i jednocześnie świetlistą koronę. Drzewa rozgałęziają się nisko nad ziemią, a ich pojedyncze pąki osadzone są na końcach gałązek.

Daglezja, jedlica (Pseudotsuga Carriere) – Parę niewielkich okazów znajduje się na rozwidleniu ulic Szkolnej i Słowińców. Daglezja albo jedlica jest rodzajem zimozielonych drzew szpilkowych z rodziny sosnowatych, który obejmuje pięć gatunków. Dwa gatunki występują w Ameryce Północnej, jeden w Meksyku i dwa w Azji Wschodniej. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest daglezja zielona, która w Polsce jest gatunkiem introdukowanym (sztucznie wprowadzonym na obszar niebędący jego naturalnym areałem). Jedlica zielona została wprowadzona do uprawy w polskich lasach w 1833 roku i jest uważana za jeden z najcenniejszych gatunków obcego pochodzenia. Ze względu na inne niż naturalne środowisko w Polsce nie osiąga imponujących rozmiarów i dorasta do 50 m wysokości.

Choina kanadyjska (kasz. chojna kanadnô) – Drzewo znajduje się tuż za dębem będącym pomnikiem przyrody. Choina kanadyjska (Tsuga canadensis L.) jest gatunkiem drzewa iglastego z rodziny sosnowatych pochodzącego z lasów Ameryki Północnej. Zasięg występowania obejmuje północno – wschodnią Minnesotę, od prowincji Quebec do Nowej Szkocji. Drzewo dobrze toleruje miejsca zacienione i osiąga wiek nawet do 400 lat. W Polsce choina kanadyjska jest uprawiana, jako roślina ozdobna. Rzadziej zdarza się, że jest wprowadzana do lasów w celach gospodarczych. Na nielicznych stanowiskach w zachodniej części Polski uznawana jest za gatunek zadomowiony (kenofit).

Robinia akacjowa (kasz. akacëjô) - Kilka młodych okazów znajduje się w różnych miejscach na terenie parku. Robinia akacjowa zwana potocznie akacją lub robinią białą wywodzi się z terenów Ameryki Północnej. Do Europy dotarła na początku XVII wieku za sprawą Jeana Robina, od którego nazwiska wywodzi się jej nazwa. Przez wzgląd na walory estetyczne, czyli bujną koronę, owalne liście, dużą ilość kwiatów i ich piękny zapach, szybko stała się powszechnym elementem wystroju ogrodów i parków. Swoje uznanie i powodzenie zawdzięcza niewygórowanym wymaganiom glebowym, niskiemu zapotrzebowaniu na wodę oraz sporej odporności na zanieczyszczenie środowiska. Wysokość dorosłego drzewa nie przekracza 20-25 metrów. Ciemnoszara kora pnia jest twarda i spękana. Liście akacji są nieparzystopierzaste złożone z mniejszych owalnych listków. Z wierzchu mają barwę jasnozieloną, a od spodu szarozieloną. Robinia akacjowa w ciągu roku kwitnie parokrotnie zazwyczaj w maju i czerwcu. Białe kwiaty akacji tworzą się w grona i wytwarzają intensywny, przyjemny zapach. Dojrzałe kwiaty są chętnie odwiedzane przez pszczoły, które z jej pyłków wytwarzają smaczny miód akacjowy. Robinia ma także swoje zastosowanie ziołolecznictwie, gdyż napar z jej kwiatów działa uspokajająco.