Dawne szkolnictwo w Górze
Historyczne dokumenty z przeprowadzonych niegdyś wizytacji wskazują na istnienie na przełomie XVII i XVIII wieku w tym miejscu szkoły parafialnej wraz z mieszkaniem dla nauczyciela. Według zebranych ówcześnie danych była to katolicka szkoła licząca 88 uczniów z Góry i sąsiednich miejscowości. Nauczyciel utrzymywany był przez gburów (gospodarzy), którzy płacili mu ćwierć korca żyta z każdej włóki. W dokumencie z 1702 roku została zapisana informacja, że nauczyciel pełnił również funkcję organisty kościelnego. Notatka opisuje zły stan ówczesnej szkoły, co skutkowało tymczasową rezygnacją z organizacji zajęć szkolnych. Kolejny dokument z 1711 roku potwierdza zły stan szkoły, informując jednocześnie o wznowieniu zajęć lekcyjnych. Analogiczne sytuacje występowały w następnych latach do czasów międzywojennych w XX wieku. Zgodnie z archiwalnymi dokumentami program nauczania z 1923 roku obejmował naukę czytania, pisania w języku polskim i liczenia. Przekazywał podstawową wiedzę historyczną, przyrodniczą, chemiczną i fizyczną. Ponadto podczas zajęć uczono lekcji śpiewu, zasad dobrego wychowania, higieny, robót ręcznych oraz „robót kobiecych” i „cielesnych”. Integralną częścią programu było nauczanie religii. W latach 50-tych z powodu wzrastającej liczby dzieci, od sąsiadującego z „organistówką” właściciela karczmy (Pana Kohnki), została wynajęta dodatkowa sala lekcyjna na potrzeby miejscowej szkoły.