Parafia w Górze została założona w XII wieku. Od tamtej pory granice parafii stale się rozszerzały. Wynikało to z faktu, iż mieszkańcy Góry karczowali okoliczne lasy, a następnie wykarczowane tereny przeznaczali pod uprawę. Trwający w czasie proces spowodował, że obrzeża parafii sięgały od Kniewa na północnym-zachodzie do Bieszkowic na południowym-wschodzie. Po zajęciu Pomorza przez Zakon Krzyżacki nastąpiły znaczące zmiany w administracji i organizacji miejscowości. Mieszkańcy Góry zmuszeni byli uiszczać daniny panom feudalnym, zaś Zakon zobowiązany był do opieki nad parafią. Obsadzenie probostwa i nadanie mu 2 łanów wolnych (czyli 35 ha) zostało potwierdzone w dokumencie z 1342 r. W 1400 r. w skład parafii Góra wchodziły Bolszewo, Rybno, Kniewo, Pętkowice, Bieszkowice, Orle, Zelewo, oraz Śmiechowo i Nanice. Po drugim pokoju toruńskim (1466 r.) na skutek włączenia Pomorza do Polski, Zakon Krzyżacki ostatecznie utracił władzę nad parafią w Górze. W XV wieku właścicielami sąsiednich majątków w Bolszewie były protestanckie rodziny Janowskich i Bolszewskich. Protestancka szlachta prowadziła z katolickimi władzami kościelnymi długotrwałe spory. Z tego powodu parafia w Górze nie zawsze była obsadzona przez proboszcza katolickiego. Głównym zarzewiem sporów był fakt istnienia na terenie Góry protestanckich grobowców (ich resztki do dnia dzisiejszego znajdują się w miejscowym parku) W tym czasie opiekę nad parafią w Górze przejęła rodzina Wejherów. Dzięki wsparciu nowego rodu oraz pomocy parafian proboszcz rozpoczął odnawianie starego drewnianego kościoła. W tym czasie starosta pucki Jan Wejher lokował na terenie parafii nową wieś – Kniewo.
